H Διεθνής Λέσχη Αστροναυτών αποφασίζει να διασκεδάσει με ένα πάρτι μεταμφιεσμένων. Κάποια μέλη της θα εντυπωσιάσουν με την αμφίεση που επιλέγουν, καλόγουστη ή κακόγουστη, αλλά εκείνη που στο τέλος θα κλέψει την παράσταση προκαλώντας αναταραχή, δεν θα είναι καλεσμένη και δεν θα είναι αστροναύτης.
Η ιδέα της Σύλβιας Ρήγα έχει ενδιαφέρον ως «στιγμιότυπο», ως έξυπνο τρικ που θα αγγίξει μερικούς φίλους της εφ και της φάνταζι. Αλλά στο στιγμιότυπο εξαντλούνται οι αρετές του. Η αφήγηση είναι ανώριμη, χωρίς ενδιαφέρον, με πλήθος από κλισέ στην περιγραφή των περιστατικών, των χαρακτήρων και κυρίως των διαλόγων. Η επαναλαμβανόμενη χρήση των αποσιωπητικών προσθέτει ένα επιπλέον βάρος, κάνοντας την ανάγνωση σε σημεία επίπονη. Ο αναγνώστης δεν βρίσκει σημείο να πιαστεί και στο τέλος ακόμα και η πρωταρχική ιδέα, που υπό άλλες συνθήκες θα τον αποζημίωνε, εξαφανίζεται κι αυτή.
Το «Διαστημικό καρναβάλι» ήταν από τα πρώτα διηγήματα της Ρήγα (Σίσσυ Παντελή). Οι ατέλειές του σίγουρα εκεί αποδίδονται.
Νίκος Αλμπανόπουλος
- Log in to post comments