Σε ένα μέλλον όπου υπάρχει διαθέσιμη τεχνολογία κατασκευής ανθρωπόμορφων κυβοργίων με εξελιγμένο λογισμικό, κάποιο Ινστιτούτο παραγγέλνει ένα μοντέλο προορισμένο να γίνει σύντροφος ενός αστροφυσικού, διάνοιας ικανής να λύσει πολλά από τα ενεργειακά προβλήματα της Γης. Ο Δρ. Καίσαρης είναι υπεύθυνος για την κατασκευή και εκπαίδευση του λογισμικού που θα γίνει η Αρήτη, ένα κυβόργιο με περιτύλιγμα πανέμορφης γυναίκας. Σκοπός της είναι η παρουσία της δίπλα στον καθηγητή ως πηγή χαλάρωσης αλλά και έμπνευσης. Και ενώ ο καταλύτης δείχνει να λειτουργεί σύμφωνα με τις προβλέψεις, την έκπληξη την κάνει τελικά ο απόλυτα ανθρώπινος παράγοντας.
Για κάποιο λόγο, που δεν παίζει σημαντικό ρόλο στην υπόλοιπη ιστορία, αφιερώνεται αρκετός χρόνος στην προσομοίωση εκπαίδευσης της Αρήτης, μια σειρά από ψυχοφθόρες, εξευτελιστικές και σαδιστικές καταστάσεις στις οποίες υποβάλλει ο Καίσαρης την Αρήτη μέχρι να την κάνει «τέλεια» για τον κύριο καθηγητή. Το ερώτημα «είναι το ρομποτικό-ψηφιακό μυαλό ανθρώπινο και άρα πρέπει να το λυπόμαστε όταν υποφέρει;» είναι μια από τις κεντρικές εμμονές του συγγραφέα.
Επιστημονική φαντασία για προχωρημένους και ψαγμένους -βοηθάει αν ο αναγνώστης είναι εξοικειωμένος με τη γραφή του Μιχάλη Μανωλιού. Το διήγημα εξιστορείται σε αφήγηση πρώτου προσώπου, αλλά από τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες χωρίς εμφανή ένδειξη. Είναι στο χέρι του αναγνώστη, βάσει της διήγησης, να καταλάβει ποιος αφηγείται την κάθε στιγμή. Στο φινάλε, με το παζλ τελειωμένο, έχουμε μια ικανοποιητική ιστορία.
Το διήγημα συμπεριλήφθηκε αργότερα στη συλλογή του συγγραφέα «…και το τέρας» (2009)
Συστήνεται προς ανάγνωση
Ντίνος Χατζηγιώργης
- Log in to post comments