Σε μια Γη που βιώνει τα συμπτώματα πυρηνικής καταστροφής, η ανθρωπότητα έχει αποδεκατιστεί και στην επιφάνεια του πλανήτη υπάρχουν σκόρπια μόνο μικρές κοινότητες όπου ελάχιστοι ηλικιωμένοι άνθρωποι μεγαλώνουν τα εγγόνια τους. Οι γονείς των παιδιών είναι νεκροί ή αιχμάλωτοι εξωγήινων που επιτηρούν τους τελευταίους επιζήσαντες.
Η ιστορία υπονοεί ότι την καταστροφή την προκάλεσαν οι ίδιοι οι άνθρωποι και ότι μάλλον οι εξωγήινοι τώρα τους κηδεμονεύουν σωφρονιστικά, μέχρι να ανακάμψει το σύστημα και μέχρι οι άνθρωποι να πάρουν το μάθημα τους. Όλοι κυκλοφορούν στη διάρκεια της νύχτας και πάνε για ύπνο με το ηλιοβασίλεμα, γιατί οι ηλιακή ακτινοβολία είναι πλέον θανατηφόρα.
Φύλακες και επιτηρητές κάθε κοινότητας είναι τα «Σκιάχτρα», πομποί που στέλνουν στο διάστημα πληροφορίες για την κατάσταση στη Γη. Ο συγγραφέας ξεδιπλώνει έξοχα το διήγημα του μέσα από την οπτική των μικρών παιδιών, που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν σε αυτόν τον κόσμο αγνοώντας την αλήθεια. Κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο Νίκος που υποψιάζεται ότι ο παππούς του του λέει ψέματα για το που βρίσκονται οι εξαφανισμένοι γονείς του και ποιος είναι ο σκοπός των Σκιάχτρων.
Η όλη υπόθεση ξεδιπλώνεται γύρω από το μυστήριο του Σκιάχτρου του χωριού, μια πηγή «εκφοβιστικού τρόμου» μεταξύ των παιδιών που προκαλούν το ένα το άλλο για να το πλησιάσουν και να αποδείξουν το θάρρος τους. Σε ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό, ο Κώστας Χαρίτος μας δίνει σχεδόν μια κλασσική ιστορία τρόμου, όπου όμως ο τρόμος κυριαρχεί στη διάρκεια της ημέρας. Και η προστασία που οι γηραιότεροι προσπαθούν να δώσουν στα εγγόνια κρύβοντάς τους την αλήθεια πιθανό να αποδειχτεί μπούμερανγκ αν ο μικρός Νίκος πραγματοποιήσει τα σχέδια του όταν μεγαλώσει.
Συστήνεται για ανάγνωση
Ντίνος Χατζηγιώργης
- Log in to post comments